Wat te doen om jezelf binnen 18 uur te slopen ?

Het is lang geleden dat ik om 6:15 op ben gestaan, maar dit zou het zeker waard zijn! De nacht daarvoor was ik wel een beetje zenuwachtig.. Wat kon ik nou precies verwachten ?

Ik heb de Hik(e)!
Om 5:30 ging mijn wekkertje. Ik wilde niet te laat zijn dus ik ging zo goed als gelijk m'n bed uit. Er stond een leuke/pittige hike met mijn ooms en zijn collega's (Nori, Taka en Sotu) op de planning. Ik kon heel veel kleding (eigenlijk bijna alles) van Nicki lenen! Het zou koud worden in de bergen en speciale hiking kleding zou wel handig zijn.. Dus op mijn paasbest en met 4 witte boterhammen met pindakaas, een appel, wat snickers en 1,5 liter water ging ik de deur uit. Op naar Surugaoyama om vanaf daar naar Yamanakako te gaan. Soort van' over de bergen en door het bos', maar dan niet naar oma toe (Dick, ik heb aan je gedacht).

Toen mijn tante en oom zeiden dat het koud kon zijn geloofde ik het nog niet helemaal, maar jeetje! Ik had al snel door dat het geen grapjes waren! Gelukkig had ik genoeg kleding bij me. De collega's van mun waren erg aardig (gelukkig niet heel verlegen en durfde ze meer dan ja en amen tegen mij te zeggen) Er was een collega van mun die het erg zwaar had (Het was de eerste keer in 8 jaar dat hij uberhaupt van zijn japanse kontje afkwam, dus je kan je voorstellen hoe dat ging). Op een gegeven moment kon hij ons echt niet meer bijhouden. Taka, Nori en ik gingen een stuk vooruit en Mun bleef achter ons met Sotu (de lazy-ass die half dood aan het gaan was). Taka en Nori konden goed engels, dus we konden lekker kletsen en ondertussen op een goed tempo doorlopen. Even later wachtte we even op hen en zijn we samen verder gelopen.

Op de bips!
Alles ging goed, alleen tijdens het dalen was er een glad stukje die ik niet had gezien.. Zonder dat ik het doorhad lag ik op mijn bips. De lieverds om mij heen schrokken zich al wezenloos en stonden binnen no time om me heen, 'OMG ARE YOU OKAY!?' erg schattig. Aan het einde, toen we bijna klaar waren verzwikte ik nog een keer mijn enkel. Taka stond gelijk voor me en duwde zijn loopstokken in mijn handen; HERE, USE THIS!! En m'n oom schrok zich weer rot en bleef vragen of het wel echt ging.. Gelukkig voelde ik het niet heel lang, en is het nu alleen een beetje dik maar mun heeft allerlei handige cremetjes en stickers tegen dit soort dingen, dus dat komt wel goed! (wat een bofkontje ben ik toch).

Hete baden en Gyoza.
Na de hike wilde Mun erg graag naar Onsen (je weet wel, die hot spring met natuurlijk mineraalwater en blablabla). Nou, daar zeg ik geen nee tegen en zeker niet na zo'n dag! Het was goed koud toen we klaar waren en het was gaan regenen, dus ik kon niet wachten om heerlijk in een heet bad te gaan liggen en daarna wat gyoza te gaan eten. Het duurde erg lang voordat we eindelijk bij Onsen aankwamen, maar toen Taka voor de zekerheid even aan een voorbijganger ging vragen of het in de buurt was kwamen we erachter dat we al 2 km op de verkeerde weg aan het lopen waren. (ARE YOU POSITIVE ABOUT THIS ONSEN MUN ? ' YEAH SURE HE SAID!!!) Maar het geeft niet, we hadden gelukkig niet al 20 km in de bergen gelopen, in totaal 1845m geklommen en 1114m gedaald en 3 bergen beklommen, dus die 4 km extra door de kou en regen waren juist een pretje!
Maargoed, ik probeer de laatste tijd wat positiver ingesteld te zijn dus ik was heel hard tegen mezelf aan het zeggen : HET GEEFT NIET, STRAKS ALS IK IN HET WARME BAD LIG BEN IK DIT VERGETEN..
maar het stemmetje die aan t schelden en mopperen was overheerste toch nog steeds. Na de hete baden hebben we nog lekker japanse hapjes gegeten waaronder Gyoza, een soort dimsum hapje met kip erin.. really delicious!

Na een reis van bijna 3 uur naar huis lekker mijn bedje ingedoken. Wat een dag! Jammer van het weer, want daardoor was het uitzicht niet optimaal.. Maar, erg genoten van de hike, het gezelschap en de natuur. =) Ik had erge spierpijn verwacht, maar toen ik vannochtend op stond viel het reuze mee. Misschien moet ik nog niet te vroeg juichen aangezien ik elk uur mijn lichaam stijver voel worden en de 238347384829 trappen in de metro stations kostte vanmiddag wat meer moeite dan anders..

Ik zeg, fijne pasen en toedelokie!

PS. Jammer dat ze hier geen paaseieren hebben trouwens.. speaking of which; toen ik laatst een eitje wilde bakken kwam ik erachter dat japanners van half gekookte eieren houden.. Ik kan nog steeds geen japans (Slecht he, ben hier al twee weken!) dus ik koop bijna alles hier op de gok en kijk naar de plaatjes.. Ik bedoel wat kan er mis zijn met eieren!? Toen ik thuis kwam dacht ik hmm lekker eitje bakken.. Met lekkere trek zette ik het gasfornuis aan. Pompiedom... boter in de pan.. eitje erin... en ploep, toen ik de schil brak floepte er zo een al halfgekookt ei in mijn pannetje. Terwijl het eitje door de pan rolde besefte ik me dat ik geen eitje als ontbijt zou hebben... (gelukkig geen foto's want geef maar eerlijk toe, hier zouden jullie stuk voor stuk van genoten hebben!)